احکامی نرم برای فوتبال خشن

حکم بازی پرسپولیس – تراکتور صادر شد: بازی بدون تماشاگر و کمی هم جریمه مالی.

هنوز جوهر امضای حکم خشک نشده تیم‌ها به آن اعتراض کرده‌اند. این اعتراض شامل گرفتن حق آدم‌هایی که نقص عضو شده‌اند نیست. باشگاه‌ها به دنبال حق خود هستند.

در میان همه آشوب‌های این بازی پرحاشیه یکی نیامد بگوید برای یک بازی فوتبال، سری شکست، جمجمه‌ای آسیب دید، چشمی کور شد و خونها بر زمین ریخت. افرادی که در حال طبیعی نبودند، هر کاری خواستند کردند و هر چه خواستند گفتند و حالا هم حکمی صادر شد که از شدت رأی، تن همه را لرزاند: بازی بعدی بدون تماشاگر.

بازی رئال – اتلتیکو را همه دیدند. همه آنها که به هزار دلیل از فوتبال داخلی متنفر شده‌اند. شادی گل اتلتیکو درست زیر جایگاه تیفوسی‌های رئال انجام شد. آنها که رگ دستشان را برای رئال می‌زنند. اما کسی به حلقه شادی بازیکنان اتلتیکو حمله نکرد. نه سنگ، نه بطری آب، نه کیسه پلاستیکی! هیچ خبری از صحنه‌های زشت نبود. آنها چگونه به این نقطه رسیدند؟ آدم فضایی هستند؟ چگونه به این نقطه رسیده‌اند که ما در رسیدن به آن عاجزیم؟

یک یا چند بازی بدون تماشاگر شد راهکار برای مقابله با اتفاقات فجیع این بازی؟ با یک دیوار آجری، می‌شود سیل ناشی از تخریب یک سد را مهار کرد؟ این فضای مسموم با این احکام، کنترل می‌شود؟

یک بار دیگر با دقت به این نمایش زشت و تهوع‌برانگیز نگاه کنید. ببینید چه نوآوری‌هایی در بی‌اخلاقی ایجاد شده و چه ضدقهرمان‌هایی در این میدان می‌تازند. خوب ببینید تا بدانید وارد چه فاز خطرناکی شده‌ایم. دوستانی که عشق خدمت به فوتبال و مردم ایران دارند و برای رسیدن به قدرت، سر و دست می‌شکنند، بدانند فوتبال از جاده اصلی منحرف شده و مجبورند فرمان را بچرخانند.